پژوهشگران دانشگاه کپنهاگن چسبی را برای درمان آسان‌تر و مؤثرتر پسوریازیس طراحی کرده‌اند. این روش همچنین می‌تواند در درمان سایر بیماری‌های التهابی پوستی نیز کاربرد داشته باشد.
چهار تا پنج درصد از جمعیت دانمارک به پسوریازیس مبتلا هستند، که این بیماری یکی از شایع‌ترین مشکلات پوستی در جهان محسوب می‌شود. پسوریازیس یک بیماری التهابی است که با بثورات قرمز رنگ همراه با پوسته‌های سفید مشخص می‌شود و از نظر شکل، اندازه و شدت می‌تواند متفاوت باشد.
امروزه گزینه‌های درمانی مختلفی برای بیماران مبتلا به پسوریازیس وجود دارد. کرم‌ها و پمادها از متداول‌ترین روش‌ها هستند، اما مشکلی که وجود دارد این است که این کرم‌ها باید چندین بار در روز استفاده شوند و پوست را چرب می‌کنند. به همین دلیل، بسیاری از بیماران در استفاده منظم از آن‌ها کوتاهی می‌کنند، در حالی که استفاده مداوم برای موفقیت درمان ضروری است.
اکنون پژوهشگران دانشگاه کپنهاگن یک نمونه اولیه از چسبی تولید کرده‌اند که ممکن است این مشکل را حل کند.
آسان‌تر و مؤثرتر از روش‌های سنتی
آندریا هاینز، دانشیار دپارتمان داروسازی و نویسنده اصلی مجموعه مقالاتی که قابلیت این چسب در درمان پسوریازیس را بررسی کرده، می‌گوید: “ما یک چسب خشک طراحی کرده‌ایم که حاوی مواد فعال برای درمان پسوریازیس است و تعداد دفعات استفاده را به یک‌بار در روز کاهش می‌دهد. این چسب می‌تواند درمان را برای بیماران راحت‌تر کند.”
چسبی با عملکرد چندگانه
این چسب برای داشتن دو ماده فعال طراحی شده است که این مواد را با سرعت‌های مختلف روی پوست آزاد می‌کند.
آنا لنا گورتلر، نویسنده اول این تحقیقات، توضیح می‌دهد: “این طراحی بسیار هوشمندانه است، زیرا درمان پسوریازیس اغلب به بیش از یک محصول نیاز دارد. دو ماده فعال به صورت کنترل‌شده و با سرعت‌های مختلف آزاد می‌شوند، زیرا هرکدام عملکرد متفاوتی دارند: اسید سالیسیلیک فوراً آزاد می‌شود تا سلول‌های مرده تجمع‌یافته روی پوست را حذف کند، در حالی که هیدروکورتیزون التهاب پوست را کاهش می‌دهد که این فرآیند به زمان بیشتری نیاز دارد.”
او اضافه می‌کند: “ما نمونه اولیه این چسب را روی پوست خوک و سلول‌های پوست انسان آزمایش کرده و نتایج آن را با کرم‌ها و پمادهای موجود در داروخانه‌ها مقایسه کردیم. مطالعات ما نشان می‌دهد که این چسب به‌اندازه درمان‌های استاندارد مؤثر است.”
پتانسیل درمان سایر بیماری‌ها
این چسب با استفاده از روشی به نام الکترواسپینینگ تولید شده است، که در آن ولتاژ بالا به محلول پلیمری اعمال می‌شود تا نانوفیبرهای مصنوعی ایجاد شود. این فیبرها سپس به صورت یک ماتریس فیبری در می‌آیند که می‌توان آن را مانند چسب زخم روی پوست قرار داد.
این پروژه همچنان در حال پیشرفت است و تحقیقات بیشتر، توسعه محصول و آزمایش‌های بالینی لازم است تا این روش برای استفاده عموم آماده شود.
آندریا هاینز می‌گوید: “چسبی که حاوی مواد فعال باشد، می‌تواند جایگزینی برای کرم‌ها و پمادها در درمان سایر بیماری‌های التهابی پوستی مانند اگزمای آتوپیک باشد. این روش همچنین ممکن است در بهبود زخم‌ها نیز مفید واقع شود.”
:References
Anna-Lena Gürtler, Jonathan P. Sirois, Julia C. Lang, Keira Melican, Thomas Rades, Andrea Heinz. Electrospun dressings with a dual release functionality of two anti-inflammatory active ingredients. RSC Pharmaceutics, ۲۰۲۴; ۱ (۳): ۵۷۰ DOI: ۱۰.۱۰۳۹/D4PM00147H
Anna-Lena Gürtler, Julia C. Lang, Grzegorz S. Czyrski, Jonathan P. Sirois, Keira Melican, Thomas Rades, Andrea Heinz. Electrospun fiber patches for inflammatory skin diseases– Correlating in vitro drug release with ex vivo permeation. Biomaterials Advances, ۲۰۲۵; ۱۶۶: ۲۱۴۰۶۸ DOI: ۱۰.۱۰۱۶/j.bioadv.2024.214068